«ΛΙΓΟ ακόμα και θα δούμε τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν» μάς λέει ο Γιάννης Ρίτσος. «Ρώτησαν την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός και η αμυγδαλιά άνθισε», μας λέει ο Νίκος Καζαντζάκης. Εμένα, ωστόσο, στο θέμα της έκθεσης για την ανθισμένη αμυγδαλιά, εκτός απ’ την “Ανθισμένη μυγδαλιά” του Γεωργίου Δροσίνη, που έβαζαν (βάζαμε) οι παλιοί δάσκαλοι στους μαθητές τους (μας), περισσότερο ο νους μου. Τι θα μας έλεγε, αλήθεια, σήμερα μια ανθισμένη αμυγδαλιά για τα συμβαίνοντα στην πατρίδα μας;
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ΝΤΥΘΗΚΕ η αμυγδαλιά με τα λουλούδια τ’ άσπρα/ και μοιάζει με τον ουρανό που ’χει μυριάδες άστρα». Για την ανθισμένη αμυγδαλιά η σημερινή μαντινάδα που μου έστειλε ο Ηλίας ο Σταματάκης. Για την αμυγδαλιά, που κόντρα στους καιρούς και στους ανέμους, επιμένει ν’ ανθίζει στην καρδιά του χειμώνα.
«ΝΤΥΘΗΚΕ η αμυγδαλιά με τα λουλούδια τ’ άσπρα/ και μοιάζει με τον ουρανό που ’χει μυριάδες άστρα». Για την ανθισμένη αμυγδαλιά η σημερινή μαντινάδα που μου έστειλε ο Ηλίας ο Σταματάκης. Για την αμυγδαλιά, που κόντρα στους καιρούς και στους ανέμους, επιμένει ν’ ανθίζει στην καρδιά του χειμώνα.
«ΛΙΓΟ ακόμα και θα δούμε τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν» μάς λέει ο Γιάννης Ρίτσος. «Ρώτησαν την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός και η αμυγδαλιά άνθισε», μας λέει ο Νίκος Καζαντζάκης. Εμένα, ωστόσο, στο θέμα της έκθεσης για την ανθισμένη αμυγδαλιά, εκτός απ’ την “Ανθισμένη μυγδαλιά” του Γεωργίου Δροσίνη, που έβαζαν (βάζαμε) οι παλιοί δάσκαλοι στους μαθητές τους (μας), περισσότερο ο νους μου. Τι θα μας έλεγε, αλήθεια, σήμερα μια ανθισμένη αμυγδαλιά για τα συμβαίνοντα στην πατρίδα μας;
ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ευθεία της προεκλογικής περιόδου και οι συμμετέχοντες στην “κούρσα δρομείς” κάνουν ό,τι μπορούν για να καταλάβουν την καλύτερη για τις δυνατότητές τους θέση. Τι τέξεται η επιούσα; Δεν πρέπει να υπάρχει άλλος δρόμος απ’ το να πάνε τα πράγματα καλύτερα, μου είπε ο φίλος μου γερω-δάσκαλος στην τελευταία μας κουβέντα. Δεν πρέπει να υπάρχει, επανάλαβα δίχως να το καταλάβω…
ΒΟΥΛΙΑΖΑΝ μια φορά και έναν καιρό οι πλατείες απ’ τον όγκο των οπαδών των κομμάτων στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Μετά βίας γεμίζουν, στην καλύτερη περίπτωση, κάποια κλειστά γυμναστήρια σήμερα. Η εποχή που θα γίνονται προεκλογικές συγκεντρώσεις σε τηλεφωνικούς θαλάμους δεν θ’ αργήσει…
ΣΕ ΡΟΛΟ αποδιοπομπαίου τράγου του ψυχορραγούντος παλαιού πολιτικού συστήματος ο πάλαι ποτέ μη ανεχόμενος μύγα στο σπαθί του Ακης Τζοχατζόπουλος. Αυτός φταίει για τα πάντα όλα. Αυτός έχει την όλη ευθύνη για την όποια ηθική διαφθορά. Μόνος;
ΜΟΝΟΣ πρώτος στο πρωτάθλημα της Γ’ εθνικής ο Κισσαμικός, στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος της Β’ Εθνικής ο Α.Ο. Χανιά, μακριά 6 βαθμούς απ’ τη ζώνη υποβιβασμού στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής ο Πλατανιάς. Ποτέ άλλοτε το χανιώτικο ποδόσφαιρο δεν γνώρισε τέτοια μεγαλεία. Να πηγαίναμε και στα γήπεδα να υποστηρίζουμε, λέει, την προσπάθειά τους!
ΓΙ’ ΑΛΛΗ μια χρονιά φέτος προχθές στο πανηγύρι του Αγίου Αθανασίου στο Νίππος. Στο πανηγύρι των αγαπημένων μας που βρίσκονται στο άλλο ημισφαίριο της ζωής, μια που ο Αγιος Αθανάσης είναι το κοιμητήριο του χωριού. Δεν είμαστε και λίγοι αυτοί που πήγαμε να πανηγυρίσουμε μαζί τους. Να τους ανάψουμε τα καντήλια τους, να τους πούμε τα νέα, να τους νιώσουμε δίπλα μας. Προπάντων όταν ο παπα-Μιχάλης τους μνημόνευσε στα Αγια… Των προαναπαυσαμένων πατέρων και αδελφών ημών, αιωνία η μνήμη!
«ΜΑΝΑ δεν βρίσκεται λέξη καμία/ να ’χει στον ήχο της τόση αρμονία…». Η κηδεία της μάνας του και καλού μου φίλου, εκλεκτού συνεργάτη της εφημερίδας μας Γιάννη Κάκανου στο Κεφάλι της Κισάμου, προχθές. Και διά της στήλης τα συλλυπητήριά μου στους δικούς της!
ΟΤΑΝ κυνηγούσε ο Λουδοβίκος ΙΔ’ (1638) δε φορούσε ποτέ γάντια. Δύο αγρότες που το είδαν έμειναν άναυδοι. «Απίστευτο, δε φοράει γάντια για το κρύο είπε ο ένας». Ο άλλος του είπε. «Μα δεν τα χρειάζεται, τα χέρια του βρίσκονται διαρκώς στις τσέπες μας». (Από το βιβλίο “Παντεσπάνι και ξερό ψωμί – Ιστορικά ανέκδοτα (μια ανθολογία)” Εκδ. “Γνώση”.
«Εδώ στα πράσινα χαλίκια/ δεν υπάρχουν κύριε, πράσινα χαλίκια/ είσαστε στο σπίτι σας/ κι αυτά που βλέπετε είναι κύβοι/ μα τι κύβοι; Ερρίφθη ο κύβος;/ Περνάμε το Ρουβίκωνα;/ Ο Ρουβίκων είναι πίσω/ Πλησιάζουμε τον Αχέροντα./ Μη μου το λες. Κουπί δεν ξέρω./ Κουπί άλλο από την ποίηση./ Μα είναι κρίμα… Να χάσω τις λυγερόκορμες/ τις ψηλόκορμες/ τα πράσινα μάτια,/ τα πράσινα άλογα/ πάλι το πράσινο,/ δεν σημαίνει τίποτα για σένα πια/ το χρώμα της ελπίδας».
Το ποίημα “Τα πράσινα χαλίκια”
του Γιώργου Παναγουλόπουλου.
Το ποίημα “Τα πράσινα χαλίκια”
του Γιώργου Παναγουλόπουλου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (20.01`.2015)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-234/#ixzz3PMWMrSb5
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου