ΚΑΘΕ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ Β. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΜΑΣ
Ονειρο το ταξίδι, ταξίδι το όνειρο! Το
πρόσφατο βιβλίο με την ποιητική συλλογή του συναδέλφου, φίλου και συνεργάτη
Βαγγέλη Κακατσάκη, έρχεται σαν δροσοσταλιά του Απρίλη να δροσίσει την ξεραΐλα
της ψυχής μας!
Eρχεται σε καιρούς χαλεπούς, γεμάτους μιζέριες και γκρίνιες, σε καιρούς απαξίωσης και περιθωριοποίησης των υπνωτισμένων συναισθημάτων μας και των ανίδεων ονείρων μας, σαν σπίθα που στραφταλίζει στο μισοσκόταδο της σκέψης μας και γίνεται φλόγα, πυρκαγιά για να κινητοποιήσει τα βολεμένα καναπεδένια πάθη μας! Κάθε ποίημα και μια γροθιά στο στομάχι μας, στο “απεταξάμην” του προσφυγόπουλου χωρίς πατρίδα και γονείς, στο μαθητή που χάθηκε στο ψάρεμα, στη μοναξιά των ονείρων μας, στην κρίση θεσμών και ιδεών….! Στίχοι λιτοί αλλά μεγαλοπρεπείς, σαν τις Μαδάρες επιβλητικοί, σαν χείμαρροι που συμπαρασύρουν την καθημερινότητά μας! Ιθάκη μου η ποίηση, λέει ο ποιητής, σε ένα καταστάλαγμα κατάθεσης ψυχής, συνυφασμένο με το υφάδι της μητρίδας γης, τον πλούσιο ίσκιο του κυπαρισσιού που δεν λύγισε ποτέ, κόντρα στις αντίξοες συνθήκες της πολυκύμαντης ζωής! Αισιόδοξα μηνύματα τα τιτιβίσματα των χελιδονιών που θα ξανάρθουν κουβαλώντας την επόμενη άνοιξη! Γοργόφτερα, ψαλιδωτά πετούμενα που σκίζουν τον αέρα και στέλνουν μηνύματα ελπίδας και ζωής στον «επί γης» άνθρωπο, στον άνθρωπο που έσκυψε το κεφάλι από τη συνεχή λιτότητα και δεν έχει θάρρος να ορθώσει το βλέμμα του προς τον ουρανό! «Στο φως του ονείρου έχουμε ανάψει εμείς το κερί μας», μια συμπύκνωση λόγου ελπιδοφόρου που κρατάει σε εγρήγορση τη σκέψη μας στο παρόν και το μέλλον! Υμνος στην αιώνια μάνα που αντιστάθηκε στο χρόνο και το χώρο κι έγινε παντοτινό σύμβολο, που έγινε επιφώνημα για όλες τις χρήσεις! Και όλα αυτά σε μια καρδιά που χτυπάει δυνατά, σταθερά και οι παλμοί της γίνονται καμπάνα, φωτιά, βρύση, ρόδο, χέρι, όλες οι αισθήσεις μαζί, στέλνουν παντοτινό μήνυμα στους απανταχού κατατρεγμένους της γης κι όχι μόνο: την ελπίδα για ένα κόσμο καλύτερο, πιο ανθρώπινο, πιο ειρηνικό!
Καλοτάξιδο Βαγγέλη το βιβλίο σου στο ωραίο καράβι των ονείρων σου!
Eρχεται σε καιρούς χαλεπούς, γεμάτους μιζέριες και γκρίνιες, σε καιρούς απαξίωσης και περιθωριοποίησης των υπνωτισμένων συναισθημάτων μας και των ανίδεων ονείρων μας, σαν σπίθα που στραφταλίζει στο μισοσκόταδο της σκέψης μας και γίνεται φλόγα, πυρκαγιά για να κινητοποιήσει τα βολεμένα καναπεδένια πάθη μας! Κάθε ποίημα και μια γροθιά στο στομάχι μας, στο “απεταξάμην” του προσφυγόπουλου χωρίς πατρίδα και γονείς, στο μαθητή που χάθηκε στο ψάρεμα, στη μοναξιά των ονείρων μας, στην κρίση θεσμών και ιδεών….! Στίχοι λιτοί αλλά μεγαλοπρεπείς, σαν τις Μαδάρες επιβλητικοί, σαν χείμαρροι που συμπαρασύρουν την καθημερινότητά μας! Ιθάκη μου η ποίηση, λέει ο ποιητής, σε ένα καταστάλαγμα κατάθεσης ψυχής, συνυφασμένο με το υφάδι της μητρίδας γης, τον πλούσιο ίσκιο του κυπαρισσιού που δεν λύγισε ποτέ, κόντρα στις αντίξοες συνθήκες της πολυκύμαντης ζωής! Αισιόδοξα μηνύματα τα τιτιβίσματα των χελιδονιών που θα ξανάρθουν κουβαλώντας την επόμενη άνοιξη! Γοργόφτερα, ψαλιδωτά πετούμενα που σκίζουν τον αέρα και στέλνουν μηνύματα ελπίδας και ζωής στον «επί γης» άνθρωπο, στον άνθρωπο που έσκυψε το κεφάλι από τη συνεχή λιτότητα και δεν έχει θάρρος να ορθώσει το βλέμμα του προς τον ουρανό! «Στο φως του ονείρου έχουμε ανάψει εμείς το κερί μας», μια συμπύκνωση λόγου ελπιδοφόρου που κρατάει σε εγρήγορση τη σκέψη μας στο παρόν και το μέλλον! Υμνος στην αιώνια μάνα που αντιστάθηκε στο χρόνο και το χώρο κι έγινε παντοτινό σύμβολο, που έγινε επιφώνημα για όλες τις χρήσεις! Και όλα αυτά σε μια καρδιά που χτυπάει δυνατά, σταθερά και οι παλμοί της γίνονται καμπάνα, φωτιά, βρύση, ρόδο, χέρι, όλες οι αισθήσεις μαζί, στέλνουν παντοτινό μήνυμα στους απανταχού κατατρεγμένους της γης κι όχι μόνο: την ελπίδα για ένα κόσμο καλύτερο, πιο ανθρώπινο, πιο ειρηνικό!
Καλοτάξιδο Βαγγέλη το βιβλίο σου στο ωραίο καράβι των ονείρων σου!
Χανιώτικα νέα (11.05.2018)
·
Δάσκαλος – δημοσιογράφος, συνιδρυτής
( με τη σύζυγό του δασκάλα –δημοσιογράφο Μαρία Δρακάκη του Μουσείου Σχολικής
Ζωής ( Νεροκούρου Χανίων)
Σ. Σ. Ιδαίτερα αγαπητικό αλλά και πολύ
πυκνό το κείμενο σου, Δημήτρη στην εφημερίδα μας, τα Χανιώτικα νέα.Σ’ευχαριστώ
από καρδιάς και σου εύχομαι να συνεχίσεις να κρατάς ψηλά τη σημαία της Δασκαλοσύνης,
Πάντα ωραίος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου