ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ

Ο Β. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΣΗ

Γιάννης Λουπάκης, πρόεδρος του Συνδέσμου Πολιτικών Συνταξιούχων Χανίων* 

Ο χαιρετισμός του στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ

Πνευματικό Κέντρο Χανίων, 5. 5.2018

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Πολιτικών Συνταξιούχων Ν. Χανίων και εγώ προσωπικά, είμαστε σήμερα χαρούμενοι γιατί παρουσιάζεται η τελευταία ποιητική συλλογή ενός από τα πιο εξέχοντα μέλη μας, του δασκάλου και πνευματικού δημιουργού Βαγγέλη Κακατσάκη και σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε σαν συνάδελφός και φίλος του, να αναφερθώ με λίγα λόγια στο δάσκαλο Βαγγέλη Κακατσάκη. Ο Βαγγέλης Κακατσάκης είχε την τύχη να διοριστεί στην εκπαίδευση  τότε που νέος άνεμος φυσούσε στα σχολεία μας. Έτσι βρέθηκε στο κατάλληλο περιβάλλον για να αναπτύξει τις ιδέες του και να κάνει πράξη τα οράματά του.

            Πολύ νωρίς, νεαρός Πρόεδρος του Συλλόγου Δ/Ν Χανίων, σκέφτηκε, οργάνωσε και πραγματοποίησε ένα διήμερο Παιδαγωγικό Συνέδριο τον Απρίλη του 1983 εδώ στα Χανιά, στην αίθουσα του Χρυσόστομου, με εκλεκτούς εισηγητές, όπως ο καθηγητής Μασσιάλας και άλλους κορυφαίους παιδαγωγούς, συνέδριο, πρωτοποριακό για την εποχή, τα συμπεράσματα του οποίου συζητήθηκαν πολύ πανελλαδικά.

            Ο συνδικαλιστής Βαγγέλης Κακατσάκης αγωνίστηκε με πάθος για τη Δωρεάν Δημόσια εκπαίδευση και την αναβάθμιση των σπουδών των δασκάλων και Νηπιαγωγών, με την ίδρυση των Παιδαγωγικών Τμημάτων.

 Εκλέκτηκε κατ’ επανάληψη  αντιπρόσωπος στις Γ.Σ. και τα Συνέδρια της ΔΟΕ. Είναι ο μοναδικός συνάδελφος που τιμήθηκε με την εκλογή του, ομόφωνα, τρεις φορές, πρόεδρος της Γ.Σ. της ΔΟΕ, από τους αντιπροσώπους της χώρας, με αποκορύφωμα την τελευταία, που η προεδρία του, σημάδεψε το τέλος της υπηρεσιακής του σταδιοδρομίας.

            Αποχαιρετώντας τον ενεργό συνδικαλισμό ο Βαγγέλης, τόνισε και είναι αλήθεια, ότι τόσο στο συνδικαλιστικό κίνημα, όσο και στην υπόθεση της Λαϊκής μας Παιδείας έδωσε με άκρα ανιδιοτέλεια το άπαντο των ψυχοπνευματικών του δυνάμεων. Ακόμη δήλωσε ότι θα μείνει πάντα χρεώστης και ότι οφείλει πολλά ευχαριστώ σε πολλούς.  Μετεκπαιδευμένος πολύ νωρίς  στις Επιστήμες της Αγωγής, μετέδωσε τις γνώσεις του για περισσότερο από 10 χρόνια σε Σχολεία της Επαρχίας και στη συνέχεια στα Σχολεία της πόλης μας.

            Απέκτησε πάμπολλους φίλους, συνεργάστηκε με πνευματικούς ανθρώπους, αγάπησε και αγαπήθηκε από ανθρώπους του χωριού, απόκτησε ξεχωριστή σχέση με τους γονείς των μαθητών του. Τέλος με τους μαθητές του δημιούργησε μια αγαπητική σχέση, τους δίδαξε αγάπη και ανθρωπιά, γνώσεις και στάσεις ζωής, έκανε το χρέος του χαρά και τη χαρά δημιουργία. Αλλά και από τους μαθητές του διδάχτηκε πολλά και η σχέση του μαζί τους παραμένει μέχρι σήμερα δυνατή και αυτό πιστεύω είναι το μεγαλείο της παιδαγωγικής αγάπης και της δασκαλικής ψυχής.

            Παρέμεινε μέχρι τέλος δάσκαλος της τάξης και μόνο τα τελευταία χρόνια της εκπαιδευτικής του ζωής έγινε Διευθυντής Σχολείου και είμαι σίγουρος ότι δεν το μετάνιωσε. Εξάλλου και μετά τη συνταξιοδότησή του και μέχρι σήμερα, δεν έφυγε ποτέ από το λαϊκό μας Σχολείο, γιατί με τον Παιδότοπο στα Χανιώτικα νέα ζωντανεύει την εκπαιδευτική του παρουσία και με τις επισκέψεις του στα Σχολεία μας,  δίνει τη χαρά της δημιουργίας, εμπνέει τους μικρούς μαθητές σε στάσεις ζωής και ανθρωπιάς και παραμένει δάσκαλος για μια ζωή.

            Ο ποιητής , Βαγγέλης Κακατσάκης, εμφανίζεται  για πρώτη φορά, στα μέσα της δεκαετίας του 1980 με το ΚΑΖΟΒΑΡ, έτσι ξεκινά μια πρωτόγνωρη ποίηση και μια καινούρια προσέγγιση που αρχικά δυσκολευτήκαμε να καταλάβουμε τα νοήματά της. Αργότερα όμως συνειδητοποιήσαμε ότι ο Βαγγέλης με τις εμπνεύσεις του και τη φαντασία του  δημιουργεί τη δική του ποίηση, την Κακατσάκειο ποίηση. Η ανάγνωση των ποιημάτων του εντυπωσιάζει. Ακούει τις φωνές των άλλων, πλέκει και συμπλέκει τις προγονικές αξίες και την ανθρώπινη θρησκευτικότητα, την πατρώα γη και τον πνευματικό λόγο, ταξιδεύει και δημιουργεί για να φθάσει στο λιμάνι της δικής του δημιουργίας. Με λόγια απλά και κατανοητά σμίγει το χθες με το σήμερα και η συμβολή στην παράδοση και τον πολιτισμό του τόπου μας είναι πολύτιμη.

            Τα «ΠΕΤΑΧΤΑ» του, έγραψαν τη δική τους ιστορία, όταν για περισσότερα από 10 χρόνια με αυτά καλημερίζαμε κάθε πρωί την εφημερίδα μας, τα Χανιώτικα Νέα.

            Αλλά και η τελευταία του συλλογή με τον ευρηματικό τίτλο «ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ», ο Κακατσάκης κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, στην εποχή της λιτότητας και της οικονομικής κρίσης, που οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι της πατρίδας μας υποφέρουν και φέρνει στους κρατούντες, προ των ευθυνών τους, για να αλλάξουν τακτική για να μην πει ο λαός μας, το ψωμί ψωμάκι.

            Τελειώνοντας αφού σας ευχαριστήσω όλους για τη μαζική σας παρουσία, να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους συναδέλφους μου συνταξιούχους και αφού πω ένα μεγάλο μπράβο στην Αγγέλα Μάλμου για την εικονογράφηση, γιατί ανάμεσα στα πολλά προσόντα της έχει και το χάρισμα να ζωγραφίζει αγγέλους. Να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Βαγγέλη για την προσφορά του στο Λαϊκό μας Σχολείο και τα Χανιωτόπουλα και ένα πιο μεγάλο ευχαριστώ για την προσφορά του στην παράδοση, την ιστορία και τον πολιτισμό  του τόπου μας.

            Εύχομαι στο Βαγγέλη να είναι γερός και δυνατός, γεμάτος υγεία, να χαίρεται με την Ευδοκία του, τα παιδιά του και να καμαρώνει τα εγγόνια του και να μεσουρανεί στα πνευματικά Χανιά για πάρα πολλά ακόμη χρόνια.

            Σας ευχαριστώ πολύ.

Σ. Σ. Κατάπολλα ευχαριστώ τον φίλο και συνάδελφο Γιάννη Λουπάκη για τα όσα αγαπητικά είπε για μένα στον χαιρετισμό του. Με συγκίνησε ιδιαίτερα… Πάντα γερός και δυνατός, Γιάννη! Πάντα στις επάλξεις!