Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: nek@haniotika-nea.gr

Πάει το... ψητό!!!
Ε λοιπόν δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σου κόβουν τον ειρμό της σκέψης, εκείνη ακριβώς την ώρα που έχεις πάρει φόρα κι είσαι έτοιμος να τα πεις και να τα γράψεις εκ βάθους καρδίας και αβίαστα (ίδιος σίφουνας), με χαρακτηριστική -αφ’ υψηλού- άνεση και με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση που επιτελείς το καθήκον σου εκτός των άλλων και απέναντι στην... Ιστορία!
Λες κι η Ιστορία εσένα περιμένει για να προχωρήσει γιατί αλλιώς, αν δεν της παραδώσεις κείμενο θα μουλαρώσει και δεν θα κινείται, περιμένοντάς σε να εκπληρώσεις αυτό το χρέος απέναντι στην ανθρωπότητα!
Ετσι νοιώθεις! Τέτοιο είναι το μέγεθος της συνεισφοράς σου... τουλάχιστον, και άντε να στο βγάλει ο οποιοσδήποτε από το μυαλό!
Μοιάζει να είναι μια ιδιάζοντος τύπου ασθένεια που συναντάται στους απανταχού γραφιάδες, συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων των “στην αρχή της καριέρας τους” οι οποίοι δειλά - δειλά κάνουν τα πρώτα τους βήματα!
Ο ιός της εν λόγω ασθενείας τους αγγίζει δίχως να το συνειδητοποιήσουν! Απαξ και συμβεί δε αυτό, τότε αυτός ο δρόμος είναι δίχως επιστροφή!
Μέγα κεφάλαιο ανεξάντλητο!
Επανερχόμενος όμως στην αρχική μου θέση και στο σημείο όπου μου ’κοψαν τον ειρμό της σκέψης και αίφνης όλα θόλωσαν γύρω μου -κανονικά έπρεπε να καταγγείλω έναν προς έναν όλους αυτούς τους υπαίτιους, αλλά δεν πρόκειται- έλεγα ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα!
Διότι αγαπητέ μου αναγνώστη, άλλα ήθελα να σου πω και αλλιώς να σου φερθώ, μιας κι ήμουν και στα κέφια μου!
Ηθελα να σου μιλήσω για... “το ψητό” και να σου αραδιάσω όλη τη φιλοσοφία μου περί αυτού! Κι είχα ξεκινήσει κάπως έτσι:
“Το... πατατάδο πάντα μ’ άρεσε! Τόσο παλαιότερα αλλά και τώρα, το περιμένω εναγωνίως κάθε που θα βρεθώ σε γάμο, βάφτιση, ή άλλη συνάθροιση κ.λπ.! Και μάλιστα -τώρα που τ’ αναφέρω- μάλλον το ψητό περιμένω περισσότερο και από αυτό το πιλάφι, για να κρίνω την επιτυχία(!) της όποιας εκδήλωσης στην οποία είμαι καλεσμένος!
Αν μείνω ικανοποιημένος, τότε όλα μου μοιάζουν τέλεια, όλα ιδανικά...”.
Προσπαθώντας λοιπόν να αναλύσω την ξεκάθαρη προτίμησή μου στο πατατάδο, τότε ακριβώς μου κόψανε τον ειρμό...
Επιφυλάσσομαι όμως μια κάποια επόμενη φορά!


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου