ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ χθες, τ? Αγιού Νικήτα σήμερα. Και, «που θε να ιδεί και να χαρεί όμορφα παλικάρια/ ας πάει στη Χώρα τω Σφακιώ και συγκεκριμένα στο Φραγκοκάστελλο!

ΒΑΡΙΑ πολύ βαριά, πιο βαριά κι απ? τη σκαλίδα, όπως έλεγε και ο μακαρίτης ο Δημήτρης ο Βλησίδης, η γραφίδα με το που την πιάνω στα χέρια μου για να γράψω τα «πεταχτά». Σήμερο (χθες) είναι (ήταν) του Σταυρού κι εγώ μόλις έχω (είχα) γυρίσει απ? το Νίππος. Αντε να γράψεις...

Ο ΘΕΟΣ δεν αφήνει, παιδί μου, κανέναν να χαθεί, έλεγε η συγχωρεμένη η μάνα μου. Πραγματικώς! Σήμερο είναι του Σταυρού κι αύριο του Αγιού Νικήτα! Με το που το σκέφτηκα το μολύβι έγινε αλαφρό, σαν φτερό ποταμίδας. Πάμε παρακάτω!

ΑΝ ΘΕΛΕΙ η χάρη του Σταυρού κι η δόξα τ? Αϊ-Νικήτα δεν θα χρεωκοπήσει η Ελλάδα. Εκεί καταντήσαμε. Ενα θαύμα, μόνο ένα θαύμα να μας σώζει.

TON ΟΦΗ θωρείς και τη σερματέ του γυρεύεις! Μπορεί και να έχουμε χρεωκοπήσει και να ψάχνουν τρόπους να μας το πούνε. Σιγά - σιγά και με το μαλακό.

ΜΕ ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΙΟ ο ένας με το καρότο ο άλλος. Μόνο που σαν να μου φαίνεται ότι όσο περνά ο καιρός τόσο λιγοστεύουν τα καρότα.

ΠΟΛΥ ΚΟΥΜΑΡΙ θα παιχτεί ακόμα στην πλάτη μας! Ξεκάθαρος στην άποψή του αυτή τη φορά, ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.

ΠΙΑΣΤΗΚΕ σήμερα (χθες) στο σχολείο μαθητής με μικροποσότητα βιβλίων. Αυτό κι αν είναι είδηση. Την αλίευσα στη σελίδα που έχει στο φέισμπουκ η ηλεκτρονική (και όχι μόνο) φίλη Ειρήνη Καλαϊτζάκη και είπα να σας τη μεταφέρω. Που καταντήσαμε!

«ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, προβαίνοντες επί τα πρόσω, κρατούν δύο σκαπάνας· με την μίαν ανοίγουν τον δρόμον, όπου θα πατήσουν, με την άλλην μεταβάλλουν εις χάος τον δρόμον, όπου επάτησαν». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΚΑΙ ΜΙΑ χιουμοριστική, για ποικιλία, λέει, μαντινάδα από τον Ηλία τον Σταματάκη: «Δυο πόδια σαν τα γάλατα, ντυμένα με σορτσάκι/ θωρεί τα γέρος μερακλής και στρίβει το μουστάκι». Μόνο χιουμοριστική, Ηλία;

ΟΠΩΣ σου το είχα υποσχεθεί, μάνα! Στο στασίδι σου καρφωμένα τα μάτια μου, όλη την ώρα του Εσπερινού και της Λειτουργίας, στην εκκλησία του Σταυρού. Ποιος είπε πως δεν πρόβαλες! Κατοχή είχες κάμει στο μυαλό μου!

«ΑΝ ΕΧΕΙ χάρη ο Σταυρός και δόξα ο Νικήτας/ θα πας και συ στον τόπου σου και θα ν? ακόμα νύχτα». Η απάντηση του Σαρακηνού, σύμφωνα μ? έναν σφακιανό θρύλο (βλ. βιβλίο Κανάκη Γερωνυμάκη «Σφακιανή Λαογραφία») στην όμορφη αιχμάλωτη Σφακιανοπούλα, που είχε πάρει μαζί του στην Αφρική. Γιατί έκλαιγε, ενώ τον ψείριζε, την είχε ρωτήσει και εκείνη του είπε ότι θυμήθηκε πως στον τόπο της «σήμερο είναι του Σταυρού, ταχιά τ? Αγιού Νικήτα» και κάνουν μεγάλα πανηγύρια. Η κοπέλα πήγε στην κάμαρά της, προσευχήθηκε και το θαύμα έγινε. Την άλλη μέρα μια γυναίκα απ? τον Πατσιανό που πήγε, πριν απ? τον παπά, ν? ανάψει τα καντήλια, είδε στην πόρτα, την όμορφη κοπέλα.

«Που θε να ιδεί και να χαρεί όμορφα παλικάρια,/ ας πα στη Χώρα τω Σφακιώ, να ?ναι τ? Αγιού Νικήτα,/ να κατεβούν τα δυο χωριά, Νίμπρος και Καλλικράτης,/ να ιδείς μακρούς για το σπαθί, κοντούς για το λιθάρι,/ να ιδείς και κόρες όμορφες σαν το μαργαριτάρι,/ να ιδείς και γαϊτανόφρουδες κι αλυσιδοπλεμένες».
Από το βιβλίο του Σταμ. Αποστολάκη «Ριζίτικα, τα δημοτικά τραγούδια της Κρήτης».

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (15.09.2011)