ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,/ με ταραγμένο το νου και τρομαγμένα μάτια,/ λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε/ για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο/ τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί./ Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο·/ ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα/ (ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά)./ Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,/ εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,/ κι ανέτοιμους  -πού πια καιρός- μας συνεπαίρνει».
Το ποίημα “Τελειωμένα” του Κ.Π. Καβάφη.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΣΧΕΔΟΝ εν κρυπτώ ο εορτασμός, ο όποιος εορτασμός τέλος πάντων, της 41ης επετείου της πτώσης της δικτατορίας και της επαναφοράς της δημοκρατίας στην πατρίδα μας χθες. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια! Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι πρέπει να ξεχάσουμε τη ρήση του Ουίνστον Τσόρτσιλ. Η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, με την εξαίρεση όλων των άλλων που έχουν δοκιμαστεί, είχε πει.

ΓΙΑ ΤΗ θλιβερή επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο  ούτε λόγος να  γίνεται. Στον κάλαθο των αχρήστων του συλλογικού μας ασυνείδητου τα οικεία κακά. Αλλωστε για όλα ή σχεδόν για όλα (μάς) φταίνε οι άλλοι. Εμείς ποτέ ή σχεδόν ποτέ. Από αυτογνωσία σκίζουμε!

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ τις αποφάσεις του χθεσινού Γιούρογκρουπ το γράψιμο της στήλης. Τις όποιες αποφάσεις. Για το χρονικό μιας προαναγγελθείσης συμφωνίας που θα επικυρωθεί από τη σημερινή σύνοδο κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών ο λόγος, το πιθανότερο. Λέτε να πρόκειται για “ανεμογκάστρι;” Κι αυτό παίζει. Τίποτα δεν είναι σίγουρο, πριν γίνει σίγουρο!

Η ΜΠΑΛΑ στο γήπεδο των εταίρων, των δυναστών δανειστών μας, βεβαίως – βεβαίως. Τι να σου κάνει ο τερματοφύλακας, όταν παίζεις έναν άνισο αγώνα. Τι ’χες Γιάννη; Τι ’χα πάντα!

ΕΘΝΙΚΗ συνεννόηση! Οταν βρίσκουμε το επίθετο χάνουμε το ουσιαστικό κι όταν βρίσκουμε το ουσιαστικό χάνουμε το επίθετο. Τρέχα γύρευε! Εθνική Ελλάδος, γεια σου!

ΕΙΜΑΣΤΕ ως άτομα και ως λαός αυτοί που είμαστε! Με τα πάνω μας και τα κάτω μας, με τα υπέρ μας και τα κατά μας. Ετσι πορευόμαστε στους αιώνες. Οπως πορεύεται ένα “τρελοβάπορο”, για να θυμηθώ πάλι τον Ποιητή. «Χρόνια μας ταξιδεύει, δεν βουλιάξαμε/ χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε». Παρηγοριά;

ΠΕΡΙΣΣΕΟΥΝ τα χαμόγελα στα πρόσωπα των παιδιών που πέτυχαν στις πανελλαδικές εξετάσεις, όπως και των γονιών τους βέβαια αυτές τις μέρες. Μεγάλη υπόθεση να κατακτά κανείς τους στόχους του. Αγώνας διαρκείας η ζωή. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους και τα παιδιά που δεν γεύτηκαν τη χαρά της επιτυχίας αυτή τη φορά. Οπου αποτύχεις γύρισε κι όπου πετύχεις φύγε!

Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ των παιδικών χαρών, όπως γενικότερα οι αναπλάσεις των κοινοχρήστων χώρων, είναι ένα ζήτημα, η διατήρησή τους σε καλή κατάσταση είναι ένα άλλο. Μπράβο στον Δήμο Χανίων για το πρώτο, μπράβο και σε μας τους πολίτες, εάν και εφόσον…

«ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ στη μνήμη σου στο μνήμα σου θα φέρω/ λουλούδια αντιχάρισμα, πατέρα να προσφέρω». Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Στον απόηχο της γιορτής του πατέρα (είναι την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου) η σημερινή μαντινάδα που μου είχε στείλει ο φίλος ιερωμένος. Δεν έπιασε τελικά αυτή η γιορτή, όπως αυτή της Μητέρας μας. Για να μην πω ότι δεν έπιασε καθόλου. Να καθιερωθεί μια γιορτή και για τους δύο γονείς; Τι λέτε;

ΣΤΗ ΜΙΛΗΤΟ κάποτε επικράτησαν οι ολιγαρχικοί. Ο λαός, που βρέθηκε σε δύσκολη θέση, επαναστάτησε εναντίον των πλουσίων και τους έδιωξε από την πόλη. Οι δημοκρατικοί, όμως, συμπεριφέρθηκαν με μεγάλη σκληρότητα στα παιδιά των ολιγαρχικών που είχαν απομείνει στη Μίλητο: τα συγκέντρωσαν σε ένα λιβάδι και εξαπέλυσαν εκεί πολλούς ταύρους, που τα σκότωσαν. Λίγο αργότερα οι ολιγαρχικοί επανήλθαν στην εξουσία, συνέλαβαν τους ηγέτες της δημοκρατικής παράταξης, τους άλειψαν με πίσσα και τους έκαψαν ζωντανούς. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

«Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,/ με ταραγμένο το νου και τρομαγμένα μάτια,/ λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε/ για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο/ τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί./ Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο·/ ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα/ (ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά)./ Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,/ εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,/ κι ανέτοιμους  -πού πια καιρός- μας συνεπαίρνει».
Το ποίημα “Τελειωμένα” του Κ.Π. Καβάφη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (25.06.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-318/#ixzz3e4Sr3IHf 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook