Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ να αποδεχόμαστε τέτοιες ζημιές, όπως αυτές που έχουμε υποστεί μέχρι σήμερα -πόσο μάλλον όταν με τον εσωτερικό δανεισμό θα κερδίζαμε την εθνική μας κυριαρχία, την ελευθερία, την υπερηφάνεια, τον αυτοσεβασμό μας και την εμπιστοσύνη των αγορών' (www.sofokleous10.gr).
ΑΥΤΟΣ ο καημός, διορθώνω, και αυτός ο καημός, θα τον φάει τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Κάθε βράδυ, μπαίνω στο... σκεφτήριο (τι λέξη!) και δεν μπορώ να κοιμηθώ μου είπε προχθές, μεταξύ των άλλων, από τηλεφώνου. Τον απασχολούν πολύ τα χάλια της δημοκρατικής παράταξης, μου εξομολογήθηκε. Τα χάλια της χώρας τον απασχολούν, ωστόσο, πολύ περισσότερο. Ωστόσο, δεν πιάσαμε ακόμα πάτο, επέμενε.
Ο ΚΑΗΜΟΣ του ενός, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο ενός απ’ τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του Στέλιου Ράμφου. Ο καημός των πολλών. Ο καημός των Ελλήνων. Πώς καταντήσαμε, έτσι όπως καταντήσαμε. Πώς φτάσαμε στο σημείο να μας διαπομπεύουνε...
ΥΠΑΡΧΕΙ ελπίς! Το ’χω ξαναγράψει κι άλλες φορές, θα το επαναλάβω και σήμερα. Οσο υπάρχει μια άλλη Ελλάδα, η Ελλάδα της Αλληλεγγύης, η Ελλάδα της Δημιουργίας και η Ελλάδα του Αγώνα, υπάρχει ελπίς!
ΓΥΡΝΑ στο πλοίο, διάολε! Σύνθημα έγινε για τους Ιταλούς η φράση αυτή, έτσι όπως τη φώναξε ο λιμενικός στον καπετάνιο του 'Costa Concordia'. Ενα πλοίο, ένα καράβι που ταξιδεύει είναι και η Ιταλία. Και η Ελλάδα, βεβαίως - βεβαίως...
'ΤΡΕΛΟΒΑΠΟΡΟ', τη λέει την πατρίδα μας σ’ ένα απ’ τα πιο γνωστά του ποιήματα, που έγινε τραγούδι, ο Οδυσσέας Ελύτης. 'Κατακλυσμούς ποτέ δεν λογαριάσαμε/ μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε', επιμένουν να λένε επιβάτες του τρελοβάπορου. Πόσοι, όμως, ήταν όλοι εκείνοι που πνίγηκαν στο ταξίδι...
'ΤΑ ΑΛΟΓΑ του σαστισμένου κάμπου' ο τίτλος ενός υπέροχου περιοδικού που έβγαζε τη δεκαετία του 1990 στη Λάρισα ο φίλος μου ο Νίκος Παπανικολάου. Τα ωραία άλογα του Α.Ο. Πλατανιά έκαναν περίπατο στον Θεσσαλικό κάμπο, το προσχέδιο του τίτλου που θα έβαζα ύστερα από την εκτός έδρας εκπληκτική νίκη της χανιώτικης ομάδας επί της Λάρισας.
ΗΛΙΑ σε ευχαριστώ που με θωρείς κοπέλι/ κι έτσι με καλωσόρισες στη στήλη του Βαγγέλη. Ευγενικά, ως είναι μαθημένος απαντά σήμερα στον Ηλία τον Σταματάκη, που τον καλωσόρισε το Σάββατο, ο δεύτερος μαντιναδολόγος της στήλης ο Εννιαχωριανός.
'ΠΡΙΝ από τους μεγάλους σεισμούς ο θεός Ποσειδώνας έστελνε σημάδια στους ανθρώπους για να τους προειδοποιήσει. Πιο συγκεκριμένα έπεφταν ισχυρές βροχές ή επικρατούσαν ξηρασίες, ο αέρας γινόταν πιο θερμός, χειμώνα καλοκαίρι, ο ήλιος του κύκλου καλυπτόταν με ομίχλη και έπαιρνε ασυνήθιστο χρώμα (προς το κόκκινο ή το μαύρο), πολλές πηγές στέρευαν, φυσούσαν ορμητικοί άνεμοι και εμφανίζονταν άγνωστα άστρα στον ουρανό' (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Τώρα την αγριάδα των άλλων/ διαχειρίζεσαι/ ώριμος πια/ καθοδηγείς τους νέους/ με τα βιβλία σου·/ με μπροσούρες και μανιφέστα/ πραγματώνεις την επανάσταση/ που κάνουν άλλοι./ Απ’ το γραφείο στο σπίτι του/ μέσω του ίντερνετ εξεγείρεσαι/ ξαπλώνεις στο άνετο σπίτι σου/ παίρνεις καλά λεφτά/ απ’ τους πελάτες σου/ κι όταν σε καλούν/ σε συνάξεις να μιλήσεις/ φοράς τη μαύρη μπλούζα/ και πας να εξεγερθείς'.
Από το ποίημα 'Εξέγερση' του Γρηγόρη Σακαλή.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου