Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
Εδώ... στην Ελλάδα
Μόνο Ελλάδα...
Αυτήν ψάχνω σήμερα να βρω κι έχω στον νου μια γραμμή που θε να ακολουθήσω, να κοιτάξω λίγο πίσω να αναζητήσω από τους προγόνους μου τα καλύτερα, μόνον αυτά!
Να προσπαθήσω να κατανοήσω τη φύτρα που γεννά τα ωραία, τ? αγαθά, μόνον αυτά κι όχι τις έριδες και τ? αλληλομαχαιρώματα, τις εμφύλιες συρράξεις που μας έριξαν κατά καιρούς και μας ρίχνουν ως 'τα τώρα' στα τάρταρα...
Μόνο Ελλάδα σκέφτομαι, την ίδια τη λέξη, την έννοια, τα καλύτερα της Ιστορίας της, τα καλύτερα του παρόντος της!
Γιατί και το 'καλό παρόν' υπάρχει εδώ σ? αυτόν εδώ τον τόπο! Υπάρχουν και τώρα ρίζες γερές, όμορφα λουλούδια, υπάρχουν πράγματα για τα οποία μπορώ να υπερηφανεύομαι δίχως φόβο να χαρακτηριστώ εθνικιστής!
Μπροστά μου βλέπω όλους τους ωραίους Ελληνες, εκείνους που θέλησαν να κάμουν την καταγωγή τους όπλο στης ζωής τους τον δρόμο! Εκείνους που κρατούν τις Θερμοπύλες, σταθεροί να παλεύουν προσπαθώντας να μην προδώσουν αξίες, τα ιδανικά που μεταλαμπαδεύτηκαν μέσα στους αιώνες είτε από τα φώτα των αρχαίων είτε υπό κι από το φως των αγιοκεριών της Ορθοδοξίας είτε...!
'Αυτή ειν? η πατρίδα που μού ?λαχε του τυχερού', σκέφτομαι!
Στο σταυροδρόμι Δύσης - Ανατολής ένας βράχος ακούνητος που κανείς ούτε από Δυσμάς ούτε εξ Ανατολής δεν θα μπορέσει να μετακινήσει!
Εδώ σε τούτην τη μεριά της γης, εδώ που ανήκουμε, εδώ ειν? η αρχή και η συνέχειά μας, προπάντων η συνέχειά μας!
Κι είμαι -νιώθω πολύ τυχερός γιατί στα κατάβαθα της ψυχής, της ύπαρξής μου, βαθιά σφηνωμένα στο μεδούλι του μυαλού μου αποτυπωμένα, είναι το μπλε της θάλασσας και του ουρανού, το πράσινο του πεύκου, του κυπάρισσου, των πορτοκαλανθών, του δυόσμου, του βασιλικού τ? αρώματα, μα πάνω απ? όλα ο λόγος...
Λόγος για να βασίζομαι, να ζω, να ελπίζω, να προσδοκώ σε αυτά που από τα βάθη της Ιστορίας με έφτασαν ως Εδώ!
Χανιώτικα νέα (25.01.2012)
Εδώ... στην Ελλάδα
Μόνο Ελλάδα...
Αυτήν ψάχνω σήμερα να βρω κι έχω στον νου μια γραμμή που θε να ακολουθήσω, να κοιτάξω λίγο πίσω να αναζητήσω από τους προγόνους μου τα καλύτερα, μόνον αυτά!
Να προσπαθήσω να κατανοήσω τη φύτρα που γεννά τα ωραία, τ? αγαθά, μόνον αυτά κι όχι τις έριδες και τ? αλληλομαχαιρώματα, τις εμφύλιες συρράξεις που μας έριξαν κατά καιρούς και μας ρίχνουν ως 'τα τώρα' στα τάρταρα...
Μόνο Ελλάδα σκέφτομαι, την ίδια τη λέξη, την έννοια, τα καλύτερα της Ιστορίας της, τα καλύτερα του παρόντος της!
Γιατί και το 'καλό παρόν' υπάρχει εδώ σ? αυτόν εδώ τον τόπο! Υπάρχουν και τώρα ρίζες γερές, όμορφα λουλούδια, υπάρχουν πράγματα για τα οποία μπορώ να υπερηφανεύομαι δίχως φόβο να χαρακτηριστώ εθνικιστής!
Μπροστά μου βλέπω όλους τους ωραίους Ελληνες, εκείνους που θέλησαν να κάμουν την καταγωγή τους όπλο στης ζωής τους τον δρόμο! Εκείνους που κρατούν τις Θερμοπύλες, σταθεροί να παλεύουν προσπαθώντας να μην προδώσουν αξίες, τα ιδανικά που μεταλαμπαδεύτηκαν μέσα στους αιώνες είτε από τα φώτα των αρχαίων είτε υπό κι από το φως των αγιοκεριών της Ορθοδοξίας είτε...!
'Αυτή ειν? η πατρίδα που μού ?λαχε του τυχερού', σκέφτομαι!
Στο σταυροδρόμι Δύσης - Ανατολής ένας βράχος ακούνητος που κανείς ούτε από Δυσμάς ούτε εξ Ανατολής δεν θα μπορέσει να μετακινήσει!
Εδώ σε τούτην τη μεριά της γης, εδώ που ανήκουμε, εδώ ειν? η αρχή και η συνέχειά μας, προπάντων η συνέχειά μας!
Κι είμαι -νιώθω πολύ τυχερός γιατί στα κατάβαθα της ψυχής, της ύπαρξής μου, βαθιά σφηνωμένα στο μεδούλι του μυαλού μου αποτυπωμένα, είναι το μπλε της θάλασσας και του ουρανού, το πράσινο του πεύκου, του κυπάρισσου, των πορτοκαλανθών, του δυόσμου, του βασιλικού τ? αρώματα, μα πάνω απ? όλα ο λόγος...
Λόγος για να βασίζομαι, να ζω, να ελπίζω, να προσδοκώ σε αυτά που από τα βάθη της Ιστορίας με έφτασαν ως Εδώ!
Χανιώτικα νέα (25.01.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου