ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ των φαναριών! Αχ αυτά τα παιδιά των φαναριών... Τα ζητιανάκια! Αχ αυτά τα ζητιανάκια... Πώς καρφώνουν τα μάτια τους στα μάτια μας!

Η ΕΛΛΑΔΑ της Ανεργίας... Η Ελλάδα της Ανέχειας... Η Ελλάδα των Αυτοκτονιών... Η Ελλάδα της Ανασφάλειας... Η Ελλάδα της Αγωνίας... Τι να πρωτοπρολάβει κι αυτή η κακόμοιρη Ελλάδα της Αλληλεγγύης!

ΚΙ ΟΜΩΣ, αν όχι όλα, πολλά μπορεί να τα προλάβει η ωραία Ελλάδα της αλληλεγγύης. Να μην αφήσει ούτε ένα σπίτι να πεινάσει. Να μην αφήσει έκθετο στην παγωνιά κανέναν άστεγο. Κόντρα σ? όλους εκείνους που τη χρησιμοποιούν σαν πειραματόζωο. Κόντρα στους 'Μερκοζί' και σ? αυτούς που κρύβονται πίσω τους. Ταυτόχρονα, ωστόσο, πρέπει να ρυθμίσει με τον προσήκοντα τρόπο όλα εκείνα που πηγαίνουν στραβά, γιατί υπάρχουν πράγματα που πηγαίνουν, να μην το κρύβουμε. Δεν μας φταίνε για όλα οι άλλοι.

Ή ΣΤΡΑΒΟΣ είν? ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Και στραβός είναι ο γιαλός και στραβά αρμενίζουμε. Η απάντησή μου στο παρά πάνω δίλημμα. Εκ των ων ουκ άνευ, βέβαια, ότι πρέπει πρώτα να ισιώσει ο γιαλός για να αρμενίζουμε ίσια.

ΑΛΙΜΟΝΟΣ του που δεν έχει νύχια να ξυστεί και περιμένει να τονε ξύσουνε οι άλλοι. Σκέφτομαι συχνά τελευταία την παροιμία αυτή, έτσι όπως την έλεγε η μάνα μου. Αυτό θέλει ν? αποκτήσει η Ελλάδα, νύχια για να μπορεί να ξύνεται. Το πολιτικό σύστημα, έτσι, όπως λειτουργούσε δεν της τα έδωσε. Να ελπίσουμε ότι θα βάλει μυαλό; Για το σύστημα κι όχι για τα όποια φθαρμένα πρόσωπα υπάρχουν, μιλώ.

ΚΑΤΑ τον λαό και οι κυβερνήτες του βεβαίως, βεβαίως. Πάντως ο γερω-δάσκαλος με τον οποίο κουβεντιάσαμε το θέμα σε μάκρος τις προάλλες, είναι αισιόδοξος. Η κοινωνία δεν είναι στέρφα, μου είπε χαρακτηριστικά.

ΕΓΙΝΕ μια θετική κίνηση για τους αστέγους στα Χανιά, πάντως. ...Προωθείται η εγκατάστασή τους στο Δημοτικό Γηροκομείο και στην παλιά Ηλεκτρική. Αξίζει ένα μπράβο το Δημοτικό μας Συμβούλιο. Από τον φίλο Γιάννη Κοκκινάκη, εν είδει σχολίου, στη σελίδα μου στο φέισμπουκ, όπου αναρτώ τα 'πεταχτά', τις προάλλες η επισήμανση. Σωστά. Το καλό να λέγεται.

'ΝΑ ?ΝΑΙ καλά και να συνεχίσει να ερευνά και για λογαριασμό των 'πεταχτών', ευχήθηκα τις προάλλες διά της στήλης, στον και καλό φίλο Δημήτρη Νικολακάκη, συνοδεύοντας το ευχαριστώ μου για το βιβλίο 'Διογένης ο Κυνικός', που μου έστειλε. Ενας απ? τους καρπούς της έρευνάς του μόλις έφτασε κι έχει να κάνει με τη λέξη 'γεμεκλίκι', την οποία χρησιμοποίησα προ ημερών.

ΓΡΑΦΕΙ σε μήνυμα που μου έστειλε μέσω Διαδικτύου μεταξύ των άλλων ο Δημήτρης: 'Η λέξη προέρχεται από την επίσης τουρκική yemek που σημαίνει φαγητό και τρώγω. Αυτή πάλι προέρχεται από τη λέξη yem που σημαίνει τροφή αλλά και ζωοτροφή (εξ ου και το «γέμι» που δίνουμε στα ζώα.) Τη λέξη αυτή οι Τούρκοι τη δανείστηκαν από την ελληνική «γεύμα»'.

ΚΑΠΟΤΕ ο Διογένης ζήτησε από τον Πλάτωνα κρασί και σύκα. Οταν ο Πλάτωνας του έστειλε ένα ολόκληρο αγγείο γεμάτο, ο Διογένης του είπε: 'Εσύ, αν σε ρωτήσουν πόσο κάνουν δύο και δύο, θα πεις είκοσι; Ετσι ούτε αυτά που σου ζητούν δίνεις ούτε σε αυτά που σε ρωτούν απαντάς'. (Πηγή: Διογένη Λαερτίου: 'Διογένης Κυνικός', εκδ. 'γνώση').

'Του ?βαλα στο χεράκι ένα κέρμα/ κι αυτό, σαν κάρφωσε το βλέμμα του στα μάτια μου.../ ...με τάραξε./ Αναψε πράσινο, ο διπλανός, ο πίσω μου,/ κορνάριζαν.../ Ξεκίνησα κι απομακρύνθηκα,/ με το μυαλό καθηλωμένο/ στα μαύρα τα ματάκια της μιζέριας./ Πού ξέρεις, μπορεί να ?λεγε αλήθεια...... και χαλάλι του...'.
Από το ποίημα 'Το ζητιανάκι' του Γιάννη Πολυράκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (14.01.2012)