ΤΙΜΗ ΜΕΓΑΛΗ να μιλά κανείς στην Κρητική Εστία, ενώπιον της πλήθουσας αγοράς των Φρεδιανών της Αττικής και άλλων Κρητών για το βιβλίο του Μανόλη Μακριδάκη “Ο Φρες στο διάβα των αιώνων” Απόψε στις 6 μ. μ..
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΙΜΗ ΜΕΓΑΛΗ να μιλά κανείς στην Κρητική Εστία, ενώπιον της πλήθουσας αγοράς των Φρεδιανών της Αττικής και άλλων Κρητών για το βιβλίο του Μανόλη Μακριδάκη “Ο Φρες στο διάβα των αιώνων”. Ενα βιβλίο υποδειγματικό στο είδος του. Πώς να πω όχι στον Μανόλη, έναν απ’ τους καλούς φίλους των γυμνασιακών μας χρόνων, τότε που μ’ ένα σακούλι γεμάτο όνειρα και φασκόμηλα ο καθένας μας στην πλάτη, πηγαίναμε με τα πόδια δύο ώρες δρόμο απ’ τα χωριά μας στου Βάμου για να μάθουμε γράμματα!
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ για δύο μέρες, σήμερα (απόψε στις 6 μ.μ. η παρουσίαση) και αύριο, λοιπόν. Στην πόλη των φοιτητικών, μα και των μεταπτυχιακών, αργότερα, σπουδών μου. Στο πάλαι ποτέ κλεινόν άστυ που ο Ποιητής την είχε αποκαλέσει “διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι”. Για πόλη των σκιών κάνει λόγο ένας σύγχρονος ποιητής.
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ, μην ξεχαστώ σήμερα. Χρόνια Πολλά στους Λευτέρηδες και στις Ελευθερίες λοιπόν. Χρόνια πολλά όμως και στους Γερανιώτες και γενικότερα στους κατοίκους του Δήμου Πλατανιά, που τον έχουν πολιούχο, αλλά και στους Μουρνιανούς. Και λόγω Ελευθερίου Βενιζέλου.
ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ Ελλάδα οι γυναίκες που περίμεναν να γεννήσουν είχαν προστάτιδα τη θεά Ειλείθυια, έτσι και στη σημερινή έχουν τον Αγιο Ελευθέριο. Προφανώς λόγω ονόματος. Να τις ελευθερώσει ζητούν απ’ τον Αγιο. “Αϊ-Λευτέρη λευτέρωσέ με”, παρακαλούν τον Αγιο και αυτός τους “δίνει καλή λευτεριά”.
ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ όχι μόνο οι έγκυες, αλλά και οι μαμές (μαίες) τάζουν στον Αϊ-Λευτέρη άρτους για να τους πηγαίνουν καλά τα πράγματα στις γέννες.
Σε άλλα μέρη πάλι την ημέρα της γιορτής του Αγίου οι έγκυες δεν πιάνουν με τίποτα βελόνα στα χέρια τους.
ΛΕΥΤΕΡΗ, ΛΕΥΤΕΡΗ, ΛΕΥΤΕΡΗ/ σ’ έχω σταμπάρει στο παλιό μου το τεφτέρι... Καπάκι και το γνωστό τραγούδι του Σταύρου Ξαρχάκου σε στίχους του Νίκου Γκάτσου. Να τ’ ακούς απ’ την Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά και τη Βίκυ Μοσχολιού και να χάνεσαι ρεμβάζοντας στα λιακωτά άλλων εποχών.
ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ τα να κλαις. Κάθε πέρσι και καλύτερα, κάθε φέτος και χειρότερα. Είναι να μη σε πιάνουν οι μαύρες σου μ’ αυτά που βλέπεις, μ’ αυτά που ακούεις, μ’ αυτά που βιώνεις; Είπαμε, μην το βάζουμε κάτω.
“ΟΤΑΝ ΟΛΑ τριγύρα σου μουρμουρίζουν ναι, τούτο ν’ αντιδράς στο ρυθμό γύρα σου, ν’ αντιστέκεσαι στο ρέμα, να λες όχι, είναι από τα δυσκολότερα χρέη μιας ψυχής που ζει σε μια εποχή ξεπεσμένη”. Νίκος Καζαντζάκης.
Η ΚΡΗΤΗ μας απ’ τα Χανιά μέχρι και τη Σητεία/ εύχεται κάθε προκοπή στην Κρητική Εστία. Σιγά που θ’ άφηνε την ευκαιρία να πάει χαμένη ο Ηλίας ο Σταματάκης. Ατάκα κι επιτόπου με το που του είπα ότι πάω στην Αθήνα, για να μιλήσω στην Κρητική Εστία για το βιβλίο του Μανόλη Μακριδάκη, την είπε τη μαντινάδα.
ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ήθελαν να κάνουν θυσία στον Πολιέα Δία, άφηναν πάνω στον βωμό του κριθάρι και σιτάρι ανακατεμένα. Στη συνέχεια άφηναν ελεύθερο το βόδι που ετοίμαζαν για θυσία. Αυτό, όπως ήταν φυσικό πήγαινε στον βωμό και έτρωγε τους καρπούς. Τότε ένας από τους ιερείς, που ονόμαζαν βουφόνο, σκότωνε με τσεκούρι το βόδι και έτρεχε να εξαφανιστεί, αφού πετούσε χάμω το τσεκούρι. Οι υπόλοιποι που υποτίθεται ότι δεν ήξεραν τον άνθρωπο που σκότωσε το ζώο, έπαιρναν το τσεκούρι και το υπέβαλαν σε δίκη για φόνο. Η τελετή αυτή γινόταν κάθε χρόνο. (από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
“Αν θες να δεις την Αθήνα/ Πήγαινε στο κέντρο/ Εκεί οι άνθρωποι είναι αληθινοί/ Είναι βιαστικοί και μοναχικοί/ Η μοναξιά σε διαδήλωση/ Η ομορφιά απουσιάζει/ Η εξαθλίωση φωνάζει/ Δεν μένει κανείς στο κέντρο/ Υπομένει και ματώνει/ Η διαδήλωση σκορπά/ Εφυγαν όλοι. Σχεδόν/ Μόνο οι σκιές έμειναν”.
Το ποίημα “Οι σκιές δεν φεύγουν”
του Αλέξανδρου Στεργιόπουλου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου