ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΛΕΥΤΕΡΗ λέμε και στο νου μας έρχεται μια λύπη/ γιατί μα σε χρειάζεται, μ’ αλίμονο μας λείπει. Από τον καθιερωμένο πια και σαν μαντιναδολόγο της στήλης Ηλία Σταματάκη η μαντινάδα. Για τον Ελευθέριο Βενιζέλο φυσικά. Με αφορμή τα εγκαίνια του εκθεσιακού χώρου του αυτοκινήτου του στο σπίτι του, στη Χαλέπα, προχθές.
ΣΙΓΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ο Χριστοφοράκος! Μαύρα μάτια θα κάνουμε για να τον δούμε, αν βέβαια τον δούμε, γιατί ο ερχομός του παίζεται πολλών λογιών. Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά μου ξώμεινε το σύνθημα.
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟ, πες αλεύρι! Σιγά που θα πει αλεύρι ο Χριστοφοράκος αφού ξέρει ότι θα του πούμε ότι το ΠΑΣΟΚ τον γυρεύει. Εκεί είμαστε τώρα. Ενώ γύρευε ο Χριστοφοράκος το ΠΑΣΟΚ, κι αυτό κρυβόταν τώρα γυρεύει το Πασόκ το Χριστοφοράκο κι αυτός κρύβεται.
ΟΛΟΙ ΟΙ προβολείς στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Εκεί είναι όλα τα λεφτά. Εκεί θα κάνει, αν θα κάνει την εμφάνισή του ο ιός των εκλογών κι εκεί θα παιχτεί αν θα παιχτεί, το δράμα του .... υιού της απωλείας.
ΣΑΣ ΠΗΡΑΜΕ, σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο. Οι μεν. Μας πήρατε μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο. Οι δε. Σας πήραμε σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο. Οι δε. Μας πήρατε μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο. Οι μεν. Μπέρδεψαν τα μπούτια τους οι μεν με τους δε; Μπα, από μόνα τους μπερδεύτηκαν...
ΑΛΛΟ ΝΑ ΝΙΚΑΣ την παγκοσμίως άγνωστη μολδαβική Σερίφ κι άλλο την Ατλέτικο Μαδρίτης. “Οχι , δεν ξέρω ποιό θα είναι το αποτέλεσμα του αγώνα της ομάδας του Παναθηναϊκού εναντίον της ισπανικής ομάδας, γράφοντας τη στήλη. Θέλω όμως να νικήσει, όπως και ο Ολυμπιακός. Σαν να φαίνεται ότικλίνω ελαφρώς προς παναθηναϊκή μεριά;
ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ κοροίδευε κάποτε τον Ανάχαρσι γιατί ήταν βάρβαρος. Ο Ανάχαρσις που πράγματι ήταν Σκύθης απάντησε χωρίς να ταραχθεί. “Είναι καλύτερα να ντρέπεται κανείς για την πατρίδα του, παρά να ντρέπεται η πατρίδα του γι’ αυτόν”.
ΣΤΟ “ΜΑΝΟΥΑΛΙ” καθ’ αργά τρία κεριά θ’ ανάβω/ κι όποιον καημό με βελονιά ελληνική θα ράβω. Στο Μιχάλη Μ. Μινουδάκη. Διευκρινίσεις για τους αναγνώστες της στήλης, προσεχώς.
ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ και τη σημασία των λαών να τη μετράνε όσα από τα πόσα κεφάλια διαθέτουνε για μακέλεμα, όπως συμβαίνει στις ημέρες μας, αλλά απ’ το πόση ευγένεια παράγουν, ακόμα και κάτω από τις πιο δυσμενείς και βάναυσες συνθήκες, όπως ο δικός μας ο λαός στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όπου το παραμικρό κινητό πουκάμισο, το πιο φτηνό βαρκάκι, το πιο ταπεινό εκκλησάκι, το τέμπλο, το κιούπι, το χράμι, όλα τους αποπνέανε μιαν αρχοντιά κατά τη ανώτερη των Λουδοβίκων. Οδυσσέας Ελύτης. (Τα δημόσια και τα ιδιωτικά, 1991).
“Καυτός πουνέντες στ’ αρμυρίκια/ η φτώχεια τ’ ουρανού έχει υποχωρήσει./ Κάτι έλεγες για ολάνθιστες κερασιές./ Το ερώτημα της άμμου φανερό/ καθώς εκείνος σωριάζεται δίπλα στο κύμα/ Οι τοξίνες του τρόμου εισχωρούν στο πρόσωπό του/ τον βυθίζουν σειώδη νύχτα αιλουροειδών./ Το Αιγαίο καίει ένα ακόμα ηφαίστειο/ που κρατούσε μια υπόσχεση στάχτης”
Από το ποίημα “Τύψεις του Αυγούστου” του Γιάννη Α. Φίλη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(20.08.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο